Google
 
maslowski.pl
O MNIE
BADANIA OPERACYJNE
- zadania
- nauka
- konkurs
- literatura
KOLARSTWO
- Giro 2004
- Giro 2005
- Giro 2006
- TdF 2004
- TdF 2005
- TdF 2006
- TdF 2007

POCZTA NA maslowski.pl
DOWNLOAD
maslowski.pl > badania operacyjne > nauka > lekcja 1

ABC programowania liniowego - ZADANIE PRODUKCYJNE



Na tej stronie znajdziesz treść prostego zadania programowania liniowego oraz jego rozwiązanie „krok po kroku".



TREŚĆ ZADANIA

Zakład produkuje dwa wyroby A i B. Dane dotyczące zużycia surowców, ich zasobów oraz zysków jednostkowych zawarto w tabeli. Ułożyć zadanie programowania liniowego, opisujące plan produkcji, gwarantujący maksymalny zysk, gdy wiemy, że można wytworzyć maksymalnie 4000 ton wyrobu A lub 2000 ton wyrobu B.

Środki produkcjiABzasoby [w tonach]
Stal [kg/tonę wyrobu]2412
Tworzywo sztuczne [kg/tonę wyrobu]528
Zysk jednostkowy [zł/kg wyrobu]24-



ROZWIĄZANIE

Każde zadanie programowania liniowego składa się z następujących elementów:
  • Definicja zmiennych
  • Układ ograniczeń
  • Funkcja celu (kryterium)
Zanim zabierzesz się do rozwiązywania, przeczytaj dokładnie treść zadania, zwracaj uwagę na szczegóły. W razie potrzeby czytaj treść kilka razy, aż do pełnego zrozumienia. Nie zaczynaj układać ograniczeń przed zdefiniowaniem zmiennych. Postaraj się zrozumieć znaczenie każdej liczby zawartej w tabeli, np. wiedz, że zużywa się 2 kg stali na tonę wyrobu A, mamy w zapasie 8 ton tworzywa sztucznego lub też zysk ze sprzedaży 1 kg wyrobu B wynosi 4 zł.

1. DEFINICJA ZMIENNYCH

Każde zadanie programowania liniowego należy rozpocząć od zdefiniowania zmiennych. Podane zadanie jest zadaniem typu "produkcyjnego". W takich zadaniach, w zdecydowanej większości przypadków jako zmienne należy obrać ilości produkowanych poszczególnych wyrobów. Generalnie, prawidłowo zdefinowane zmienne powinny w rozwiązaniu zadania dostarczyć informacji o sposobie postępowania przez przedsiębiorcę (rolnika, inwestora, itp.) bez konieczności wykonywania dodatkowych obliczeń. Zatem, w tym przypadku należy zmienne zdefiniować następująco:

x1 - ilość produkowanego wyrobu A [t]
x2 - ilość produkowanego wyrobu B [t]

Należy obowiązkowo pamiętać o podaniu jednostek w jakich definiuje się zmienne. Podstawowym kryterium doboru jednostek jest to, „aby się dobrze skracało". Zostanie to szczegółowo wyjaśnione w kolejnym kroku.

Należy unikać skrótowego definiowania zmiennych, np. w ten sposób:

x1 - A
x2 - B

Pamiętaj! Tak nie wolno!

2. UKŁAD OGRANICZEŃ

W zadaniach "produkcyjnych" większość ograniczeń dotyczy ilości posiadanych zasobów oraz zdolności produkcyjnych zakładu. Ograniczenie o ilości posiadanej stali (12 t) będzie wyglądało następująco:

2x1 + 4x2 ≤ 12 000

Dlaczego 12 000, a nie 12 jak jest podane w tabeli? Aby nie popełnić błędów, należy zawsze sprawdzić jednostki! Lewa strona powyższej nierówności ma następujące jednostki:

2[kg/t]*x1[t]+4[kg/t]*x2[t],

co po skróceniu (patrz uwaga o tym „aby się dobrze skracało") daje nam jednostkę lewej strony kg. Prawa strona nierówności musi mieć również tę samą jednostkę, a więc należy 12 t podane w tabeli zamienić na 12 000 kg.
Podobnie, uważając na jednostki, tworzymy ograniczenie dotyczące ilości posiadanych tworzyw sztucznych:

5x1 + 2x2 ≤ 8 000

W układzie ograniczeń należy jeszcze uwzględnić informację o maksymalnych zdolnościach produkcyjnych zakładu. Z treści zadania wiemy, że można wytworzyć maksymalnie 4000 ton wyrobu A lub 2000 ton wyrobu B. Informacja ta oznacza, że po wyprodukowaniu 4000 ton wyrobu A nie możemy już w ogóle produkować wyrobu B. Natomiast jeżeli wytworzymy 2000 ton wyrobu B nie możemy już produkować wyrobu A. Możliwe są natomiast wszelkie kombinacje liniowe leżące pomiędzy skrajnymi punktami (4000, 0) i (0, 2000), np (2000, 1000). Nie ma obowiązku również wykorzystywania mocy produkcyjnych zakładu w 100%, czyli możliwe jest również takie rozwiązanie (2000, 0). Wszystkie te przypadki można zawrzeć za pomocą następującej nierówności:

x1/4000 + x2/2000 ≤ 1

Aby układ ograniczeń był pełny, należy go uzupełnić o ograniczenia brzegowe:

x1 ≥ 0
x2 ≥ 0

3. FUNKCJA CELU

W tym zadaniu funkcja celu jest wyjątkowo prosta i nie wymaga wykonywania żadnych dodatkowych obliczeń; będzie ona mówiła o maksymalizacji zysku:

z = 2000x1 + 4000x2 → max

Pamiętajmy, że w tabeli podano zysk z 1 kg produktu, a zmienne zostały zdefiniowane w tonach.



Podsumowując, rozwiązanie całego zadania będzie wyglądało następująco:

x1 - ilość produkowanego wyrobu A [t]
x2 - ilość produkowanego wyrobu B [t]

z = 2000x1 + 4000x2 → max

2x1 + 4x2 ≤ 12 000
5x1 + 2x2 ≤ 8 000
x1/4000 + x2/2000 ≤ 1
x1 ≥ 0, x2 ≥ 0
Get Firefox! statystyka